Om kwart voor 9 reden we de berg af vanmorgen. Dat is elke keer weer een dingetje, maar we zijn niet opgeslokt door n sinkhole of van de weg afgereden door een slapende Italiaan. De reis verliep spoedig en overwegend droog. Alleen boven Milaan gingen de hemel sluizen kortstondig flink open. Het spoedige verloop is ook vooral aan de oplettendheid van Herman te danken. Een vrachtwagenchauffeur was aan het stunten en Herman reageerde gelukkig flitsend snel. Heel slecht voor zijn hart. Kwart over 2 waren we op de camping. Zo te zien keurig, hele vriendelijk dame achter de balie. Toen we drie kwartier later naar de Essalunga reden zagen we dat op de plek waar wij 3 kwartier eerder reden om naar de camping te gaan, een heftig ongeluk was gebeurd. Politiewagens, ambulances en allemaal blauwe lichten. De straat was afgezet door de politie en dat was drie kwartier later onveranderd nog zo. Triest.

De camping is dus op zich netjes maar heeft wat minpuntjes. De douches! Miniatuur hokjes zonder haakje of wat dan ook. Uitkleden, afdrogen en aankleden moet je maar buiten de douche doen, alleen graag wel de deur op slot doen als je gaat douchen🤔🤔. Niet echt een feestje dus die douches.

Ander puntje dat minder succesvol was, was het water halen. We gieten bij aankomst altijd 4 of 5 gieters( van 5 lr) in het waterreservoir. Op deze camping moest Herman echter zo n 100 m heen en daarna weer teruglopen met elke keer slechts 5 lr. Het schone gevoel dat hij na het douchen had was totaal verdwenen. En ik kan nog amper lopen, dus behalve aanmoedigingsliederen en kreten en gluiperige ideeën richting mede gasten is mijn vrolijke bijdrage 0,0. Echter, hij zat nog na te hijgen en te zweten, en ineens zag hij een jongetje die in het speeltuintje pal tegenover ons water tapte uit n kraantje middenin dat speeltuintje! Buitengewoon vals is zoiets, we hadden er geen woorden voor! Maar vervolgens zagen we onze twee bejaarde buurmannen, echt beslist nog ouder dan wij( ja, dat bestaat!), samen met allebei een 5 lr gieter in de hand weg lopen. Herman zag het ook en hij had ter plekke medelijden met de stakkers. Hij wilde ze waarschuwen dat ze echt niet naar dat verre watertappunt hoefden te lopen, maar dat in het speeltuintje tegenover ons ook een kraan was. Ik hield hem tegen! Nee Herman! WIJ lijden, ZIJ lijden! Als ze terugkomen zeg jij vol medelijden gewoon dat ze toch niet zo ver hadden hoeven lopen, maar dat vlak voor onze neus zo n rottig kraantje was. Amper uitgegiegeld kwamen de twee grijsaards met goed gevulde gieters terug gestrompeld. Herman, bang dat hij de slappe lach kreeg, zei niets, maar ik had er zin an! Dus stuiterde ik op die grijsaards af en vroeg vol ongemeend medelijden waar of ze dat water gescoord hadden. Daarginds soms??????? Neeeeeee, was het antwoord, hier 10 m verderop is een kraan madame, kijk maar, daar......