Vroeg opgestaan en om kwart voor 9 reden we stapvoets de camping af. Wat een drama zeg.Ik stond op de uitkijk of er geen muurtjes of bomen geraakt werden(waardoor onze caravan schade zou oplopen) en het laatste stuk moest Herman een graffelpad omhoog rijden met die sleurhut achter zich aan. Na een fikse slippartij lukte het dan. Bepaald geen caravan vriendelijke camping eerlijk gezegd. We gingen dus door het dorp bovenlangs ivm een renovatie aan de straat beneden in het dorp. Op zich verliep dat soepel, tot we een bruggetje over moesten en aan het einde een Italiaans intellect maar niet begreep dat ze ons doodgemoedereerd klemgereden had door, terwijl ze ons zag aankomen, gewoon optrok en de weg blokkeerde. In Italië is dit gedrag normaal, het woord hoffelijkheid en inzicht verdwijnt hier bij het betreden van een auto. Dus Herman was giftig, maar uiteindelijk(centimeterswerk!) is het hem gelukt om intellectueel Italië in hun voertuigjes te passeren. Echt lieve mensen TOTDAT je ze een auto geeft!

De rit verliep verder voorspoedig. Wat een prachtige omgeving dat Abruzzogebergte. Uiteindelijk lieten we dat achter ons liggen op weg richting Narni. De temperatuur was om kwart voor 11 reeds 33 graden.

De camping was gesloten tot 4 uur en wij arriveerden om 2 uur. Gelukkig waren we hier eerder geweest en wist Herman nog precies waar hij illegaal stroom kon tappen voor de airco en de koelkast. Dus de auto met caravan pal voor de poort gepositioneerd, kabel uitgelegd en in n stopcontact gestoken, de badpakjes aan en door het voetgangershek naar het zwembad gedraafd. Onderweg was de temperatuur opgelopen tot 39,5 graad, wat redelijk aan de maat was! Maar bij de camping aangekomen was de temperatuur reeds flink gezakt,en inmiddels afgekoeld tot 38 graden🙈. Dus langleve het zwembad.

Afgekoeld en wel hebben we de caravan uiteindelijk om n uur of kwart over 4 kunnen neerzetten op een veld met tentjes. Het kostte ons wel een voetje van een van de pootjes, want daar waar we de sleurhut moesten parkeren was een flinke schuine afrit.

De buurman is een italiaan die zijn eigen taxi heeft en reuze aardig meteen hulp aanbood. Caravan stond , wij gingen er bij zitten en toen barstte het slechte weer los. Iedereen naar binnen, want het ging er flink op. De stroom viel uit en we waren ongelooflijk blij met de kampeerlantasrn die we van Marjan en Mare hebben gekregen. Internetten lukte ook niet, dus restte ons niets anders dan een fles fruit ,die reeds flink gefermenteerd was en nu Prosecco heet, open te trekken. Koken met de deur dicht is geen fijne actie, en we hadden ons al voorbereid op brood met iets van een slaatje. Maar het viel mee. En zo zaten we dus om half 8 alsnog een bord tagliatelle soldaat te maken. Morgen maar eens kijken hoe we onze grasmatten schoon kunnen krijgen, want dat is een absolute puinbak.