En de dag begon weer zonnig. Wij hadden ons voorgenomen de bergen in te gaan om een plek te bezoeken die wij " het einde van de wereld" noemen. De juiste naam is Poggio di Pietra. Vorig jaar kwamen we hier bij toeval terecht. Het is er, buiten de dierengeluiden, doodstil. Je kijkt uit over dalen en bergen aan de overkant. Dus een lekkere picknick gemaakt en karren maar. De plek in 1 keer terug te vinden was even een dingetje. We reden over wegen die weggetjes werden, om vervolgens slechte weggetjes te worden en uiteindelijk belandden wij op een soort van weg is weggetje....Herman kon gelukkig nog omkeren. Op de weg is weg lag naast alle enorme kuilen ook een soort van heuveltje waar we overheen moesten. Ik had al visioenen dat de auto daar tot in lengte van dagen bovenop zou blijven hangen als een soort wipwap ter vermaak van naburige kinderen. Helaas voor die laatsten: we hebben het gered en niks wipwap auto.

Uiteindelijk belandden we op de plek. Inmiddels weten we hoe we de bejaarden uit moet hangen dus: stoeltjes neergezet, eten uitgestald op kleedje, boeken er bij en zitten. Twee uur hebben we daar etend, slapend en lezend doorgebracht. Wat een plek!

De terugweg was mooi, Herman koos weer een prachtige route. We hadden een tafel gereserveerd bij Terra di Marce, een restaurantje hier boven in Montefortino dat teven een B&B runt. Als je ooit in deze omgeving wilt logeren is Terra di Marca een prima logeer- en eet adres.

Klokslag half 8 liepen we het restaurant binnen. We hebben heerlijk gegeten, maar het was wel veel! We deelden de appetizer, een schaal met diverse soorten vlees, en daarna had Herman een entrecote in plakken gesneden en ik ook entrecote maar dan anders klaargemaakt in dunne plakjes met uiensaus er over. Salata mista en gegrilde groenten erbij. En wij die nog maar zelden vlees eten vielen aan! Als dessert kozen we het chocolade ijs met saus. Men kon ons naar huis rollen.....

Morgenavond gaan we nog een keer🤗