Na een prima nachtrust hadden we grootse plannen vandaag. Een mooi basiliekje bekijken op, pakweg, 1 uur rijden afstand. Maar voor we gingen wilde ik de badlakens en wat kleding wassen. Ja ik weet het, we zitten op een naturistencamping. Dus: wat voor kleding? Ik ben geneigd te zeggen " onze vijgenblaadjes" maar de warheid is: die kleding die we dragen als we de onbeschaafde buitenwereld betreden. Dus uit bed de was er in gedaan, om na ruim een uur te ontdekken dat die wasmachine hier nog steeds werkschuw is 🙄. Na nog 5 kwartier wachten was de was klaar en wij ook. Wegwezen dus. Maar ja, ondanks dat we voor vakantie-dag-en-dauw waren opgestaan, was het toen al 11 uur geweest.

Eerst gingen we in een naburig dorp een lunchtafel voor 6 personen bestellen voor morgen. Onze Eric komt met Quinta en zijn schoonouders gezellig lunchen. En aangezien geen van allen hun zondagse adam- of evakostumeke bij zich heeft, doen we dat buiten de camping in een goed restaurant. Op weg naar dat restaurant gaf de navigatie een bepaald weggetje aan waar ik niet echt gelukkig van werd. Herman,ondanks eerdere valse aanwijzingen van die navigator, tuinde erin. Wel, opnieuw bleek dit een rottige grap te zijn van onze navigatie. We reden ons klem op dat snertweggetje en ik zag ons al uren in de hitte staan voor we gered werden. Maar, mijn fantastische privé chauffeur heeft die auto weten te keren. Vraag niet hoe, maar t lukte.

We vervolgden onze weg en zagen opeens dat het reeds 1 uur was. Om 2 uur sluiten de restaurants hun keuken voor de siësta, dus we gingen eerst op zoek naar een toko waar ik glutenvrij kon eten. Dat was een eenvoudig hotel langs onze route. Keurige gedekte tafels, maar zonder menukaarten. De waardin was een vreselijk aardige en lieve vrouw van middelbare leeftijd die aan ons tafeltje kwam uitleggen wat ze glutenvrij hadden. Top!

Herman kreeg een paar broodjes, we namen een bordje van het rauwkost buffetje met komkommer, wortel, rodekool, courgette. De waardin wees op de tomaten en op mij en zei "non". Duidelijk dus. De gevulde tomaten mochten niet. Een lekkere karaf wijn erbij en op enig moment kwamen daar twee dampende borden met tagliatelle funghi. Helemaal fantastisch. Vervolgens kwam de waardin vragen of we een dessert wilden. Herman wilde koffie en mij prees ze iets aan dat ik niet verstond😁. Oke, doe maar. Een verrukkelijke pudding met iets van caramelsaus. Enfin, onze buikjes zaten vol en toen dus naar de basiliek. De waardin zei dat deze gesloten was, maar dat we de priester konden bellen als we wilden biechten, het telefoonnummer hing ergens op een deur....

We zijn gaan kijken bij de basiliek. Inderdaad gesloten. Mooie tuin, soort van, met prachtige cypressen eromheen. Herman wilde graag wat zaadjes van die cypressen en viel een paar bomen aan om ze te beroven. Maar aangezien dat briefje met telefoonnummer van Pater Pielekes niet op die kerkdeur hing, zijn we maar zonder deze diefstal te hebben opgebiecht afgedropen.

Op weg naar huis ben ik in slaap gevallen in de auto. Op de camping zijn we in het zwembad geplonsd. Het was 36 graden en redelijk warm. Het water was 32 graden.....En toen zagen we ineens een donkere lucht en hoorden we gerommel. En gerommel...en twee spatten....en dat was het.

Na het eten kwam ons buurjongetje Jim, 2,5 jaar, oma weer helpen. Hij noemt me oma en loopt net als Milou als een hondje achter me aan. En, net als Milou en Guus, dol op de bezem. Als we 's morgens buiten zitten en Jim is wakker staat hij daar en roept heel blij " hallo". En wij vinden het gezellig.

Het wordt donker, we lezen nog wat en dan gaan de lantaarntjes aan. Morgen weer een dag.