Voor vandaag werd er vanmiddag wederom een enorme lading regen beloofd door een weersite. Dus bedachten wij gisterenavond een leuk uitstapje voor de ochtend. Het uitstapje was naar het Puy de Dôme: dat is de naam van een vroegere vulkaan waar een uitkijkpunt op is gebouwd. Op internet vonden wij de informatie hoe daar te komen en de entree prijzen etc. Behalve de treinrit naar boven (je kon er ook naar toe wandelen..🙈🙈) was er ook nog een rondvaart mogelijk, zo leerde die site ons. Wel, ik ben een enorme liefhebber van treintjes en ritjes per trein, van ritjes in rijtuigen (ik ben beslist een reïncarnatie van een of ander adelijk typje) en van rondvaarten in stadjes of boottochtjes over riviertjes (nee, geen reïncarnatie van een bootvluchteling). Kortom: mijn avond begon gisteren goed met het vooruitzicht op een treintje dat ons de berg op bracht en als dessert een rondvaart. Wat me verbaasde was die rondvaart, want nergens vond ik informatie over een boottochtje rond/nabij de Puy de Dôme.... Dit had mij aan het twijfelen moeten brengen, maar in mijn enorme enthousiasme over beide mogelijkheden, sloot ik mijn ogen voor mijn gevoel "wat raar: een rondvaart zonder water in de buurt". Herman schudde mij wakker uit mijn droom. Het was nl een franstalige site die vertaald was (ongetwijfeld door een slecht Hollands sprekende Belg) in het Nederlands. Een "rondvaart" betekent in deze gewoon "een retourtje" met dat treintje!🤣🤣.

Enfin we hebben ons tripje gehad vandaag. Mooi weer daar op die vulkaan, paar koffietjes gescoord en nog hoger die vulkaan opgelopen en tot slot het treintje missen terwijl er donkere wolken verschenen. Gelukkig bereikten wij met het volgende treintje op tijd onze auto en zijn we droog gearriveerd op de camping.

Daar was ik getuige van de bejaarde achterbuurman (ouwe fransoos) die zijn hond liet poepen schuin voor onze caravan. De man hield zichzelf schuil aan de zijkant van onze caravan en nadat het dier drie cadeautjes voor ons had neergelegd, dacht de ouwe snodaard zich stiekem uit de voeten te kunnen maken met zijn wandelende poepzak. Niet dus! Wonderbaarlijk hoe mijn franse lessen van 55 jaar geleden nu ineens voor op mijn lippen lagen. Nadat ik eenmaal rustig had geroepen of hij de troep van zijn hond wilde opruimen en geen respons kreeg, ben ik bikkelhard steeds harder mijn vraag gaan herhalen. Hierbij kwamen alle enthousiaste sensatie-zoekers uit hun hol gekropen en kwam de snodaard met een grijptang en zakje..... ja, een grijptang.... en daarmee dacht hij iets warms en zachts op te rapen. Hij deed dus maar net of de cadeautjes inmiddels weggelopen waren, maar.... daar ging deze heks niet mee akkoord. Staande in de deuropening van onze caravan riep ik stoer "non Monsieur, c'est lá" . Hij kon er niet omheen. Uiteraard werkte die grijptang niet, maar ik had er letterlijk sch... aan!. En na die ene (mijn franse leraar zou zooooo trots op me zijn geweest) had ik de smaak goed te pakken (nou ja) en meedogenloos riep ik loeihard "monsieur, c'est trois crottes". De man zal me ongetwijfeld niet meer goed gezind zijn.

Uiteindelijk ontkwamen we niet aan 'n fikse regenbui.Nu zitten we in de caravan, we hebben lekker gegeten en gedoucht en er is heel slecht weer voorspeld voor vanavond. Maar eh....weliswaar is het bewolkt hier, maar wij geloven echt niet in code oranje of rood vanavond. Ik ga zo thee zetten, stukje chocola er bij en dan een spelletje doen met Herman. Enne... mocht het alsnog heel slecht weer worden: wie dan leeft, die dan zorgt.