We werden wakker met zon en een lekker temperatuurtje. Aangezien we wisten dat het eind van de dag zou gaan regenen, genoten we er van. Om kwart voor 11reden we weg van de camping. 169 km richting Clermont Ferrand. Omdat er op de snelweg natuurlijk weinig lol aan is, besloot Herman de toeristische route te nemen.

Zowel langs de snelwegen, als de binnenwegen, als de dorpen: vrijwel overal zie je bermen vol prachtig gekleurde bloemen. Het beeld is hier totaal anders dan in Noord Frankrijk.

Vlakbij de camping die we vanmorgen verlieten, ligt het plaatsje Oradour-sur-Glane. Hier volgt even een stukje geschiedenis.

Oradoure, was een plaatsje met 650 inwoners.Het dorp werd op 10 juni 1944 verwoest in het bloedbad van Oradour-sur-Glane: troepen van de Duitse 2e Waffen SS-pantserdivisie overvielen als vergeldingsactie het dorp, dreven de mannen in graanschuren en fusilleerden hen, dreven de vrouwen en kinderen in de imposante kerk waar een doos stond met explosieven, en toen ze naar buiten gingen en probeerden te ontsnappen werden de overlevenden doodgeschoten, en vervolgens ook de rest van het dorp. 643 mensen werden zo in drie uur vermoord en het dorp werd verwoest.

Het was de grootste massaslachting door de nazi's op burgers in Frankrijk, vermoedelijk ook de grootste in West-Europa, en werd voor de Fransen het symbool van de nazi-barbarij.

Na de oorlog werd het dorp nabij de ruïnes herbouwd. Generaal De Gaulle bepaalde na de oorlog dat het geblakerde plaatsje zou blijven zoals het was, zodat niemand de tragedie ooit zou vergeten. Oradour-sur-Glane is dus nog altijd een aangrijpende plek waar de oorlogstijd lijkt bevroren in de tijd. Met verlaten voorwerpen van de inwoners tussen afgebrokkelde muren en de uitgebrande doktersauto nog altijd op het plein.(Zie foto's).

Net buiten Aix-en-Provence ligt Camp des Milles, een voormalige baksteen- en dakpannenfabriek, die tijdens WOII dienst deed als het grootste internerings- en deportatiekamp van Zuid-Frankrijk. Tegenwoordig is het een museum waar je meer te weten komt over het collaborerende Vichy-regime, dat in het ‘Vrije Frankrijk’ toch nog duizenden Joden uitleverde aan de Duitsers. Tot zover even een stukje geschiedenis van de omgeving waar we zaten.

Enfin,we reden dus weg vanmorgen om na een paar minuten te ontdekken dat we de zijspiegels waren vergeten op te zetten. Aan de kant dus en deze alsnog bevestigd. Dat is altijd n dingetje, want die spiegels willen nooit zoals wij willen. Die operatie kostte ons vijf minuten, maar toen zaten ze perfect. We reden 'n smalle tweebaansweg op en ineens begonnen vrijwel alle tegenliggers lichtsignalen te geven. We dachten dat er iets met onze auto of caravan was, maar na vijf minuten rijden ontdekten we waarom dat was. Op de linkerweghelft lag op zijn kant en half in de berm gerold een vrachtwagen die auto's vervoerde. Een stuk of 8 autos lagen er op en om heen. Midden op de weg stonden wat mensen die ruimte maakten voor ons om te passeern en n tegenligger tegenhielden. We moeste om de ravage heen rijden.Met dat we gingen passeren zagen we de rest!Twee auto's als colablikjes in elkaar gevouwen. Hier heeft geen mens levend uit kunnen komen, en de lichamen zaten er ongetwijfeld ergens in. Dit ongeluk was n minuut of 5 daarvoor gebeurd! Als wij niet waren gestopt om de spiegels te monteren waren we wellicht betrokken geraakt. Dank aan alle engeltjes op onze schouders.

De test van de rit verliep voorspoedig. Vriendelijk ogende dorpjes met overal plantenbakken, vrolijke bossen (onkruid) die de boel flink opfleurden en we hadden goede hoop voor de beloofde regen op de volgende camping te zijn. Misrekening dus. Vlak voor we op deze camping arriveerden stortte de hemel haar tranen over ons neer. En hoe! Een paar uur lang zeer zware regen. Na eerst een uur bij het receptie-winkeltje-koffiepunt te hebben gezeten, heeft Herman de regen getrotseerd. Onder het motto “je wordt maar 1 keer nat” is hij de caravan gaan installeren. Maar de grond was zo nat, dat de caravan goed neerzetten niet echt lukte. Dat heeft hij dus zojuist alsnog gedaan met behulp van een plank onder 1wiel, waardoor dat wiel niet verder de bodem in zakte.

Al met al een enerverende dag.