Dag 83. Koukleumen

De dag is vandaag wat minder zonnig dan vorige dagen. Dus ook wat minder warm. Geen 34C, maar slechts 29C. 🌞. En aan het einde van de middag waarschijnlijk iets van 26-27. Nu horen we jullie denken: “dat is toch een heerlijk warme temperatuur.” Ja, maar wanneer je zoals ons al iets van twee maanden in de 30+ hebt geleefd, dan voelt 26 wat fris aan. Dat wordt nog wat wanneer we volgende week weer in Nederland zijn. We hebben nu begrip voor de mensen die uit b.v. Indonesië komen en die een dikke jas aan hebben bij 27C, terwijl wij bij die temperatuur lopen te puffen. Die mensen hebben het dan ook wat frisjes. Maar goed, nu het hier wat minder warm is, wordt de overgang naar het Nederlandse klimaat ook wat minder groot.

We hebben wel een tijdje gepraat wanneer we nu precies hier vertrekken en hoe lang we in de Eifel blijven staan. Het punt is, dat de weersverwachtingen voor de restvan onze vakantie (nog 1 week), zowel in N-Italië, Zwitserland, Zuid-Duitsland en de Eifel niet zo heel erg goed zijn. Veel regen, temperaturen tussen de 21 en 25 C. Lopen is datgene wat we in de Eifel graag zouden doen. Maar de enkel van Marieke laat geen heftige wandelingen toe en wandelen in de regen is ook geen optie. Dus al deze overpeinzingen hebben er toe geleid dat we hebben besloten om niet 3 dagen in de Eifel te gaan staan, maar gewoon maar 1 nacht. En dat betekent dat we dus niet woensdag hier weggaan, maar pas vrijdag. Dus nog 2 dagen extra in de warmte hier in Italië.

De dag begon zoals alle andere dagen hier: rustig opstaan en ontbijten, opruimen, schoonmaken, enz. Daarna zijn we met de auto ernstig binnendoor naar een heel oud en piepklein dorpje gereden. Het zou volgens het internet onbewoond moeten zijn, maar dat bleek toch niet echt het geval. Onderweg begon het zowaar zo maar eens een beetje te regenen! Vreemde gewaarwording. Dat hebben we al heel lang niet meegemaakt. Het dorpje zelf was heel fraai maar ook heel klein. Hele oude weggetjes waarbij vergeleken de kinderkopjes in Nederland nog spiegelgladde asfaltwegen lijken. Zie de foto’s voor een indruk.

Daarna zijn we weer terug gereden op zoek naar een Trattoria. Maar die wij zagen waren allemaal dicht. Dus uiteindelijk hebben we gegeten bij een restaurantje waar we al eerder geweest zijn. Met een heerlijke gevulde salade en een buitengewoon, werkelijk uitzonderlijk lekker toetje: mascarpone met chocoladesaus. Daar kom je voor terug. Uiteindelijk zijn we weer op de camping beland. Hier had het op de camping nauwelijks geregend. We zijn vandaag maar niet in het zwembad geweest: het was te fris 😄😄. Maar wel op het terras gezeten met een drankje. Gelukkig zijn alle sekteleden van de afgelopen dagen weer terug naar hun eigen honk en de rust is wat dat betreft wedergekeerd.

‘s Avonds hebben we weer een keer pannenkoeken gegeten. Heerlijk. En nu zitten we weer naar de nachtkrekels te luisteren. Die vinden het gelukkig nog niet te fris.

Dag 82. Dag sekte....

Na de regendans van gisterenavond waren we niet geheel verrast dat de zon moeite had met doorkomen vanmorgen. Maar het is gelukt. De temperatuur liep op tot 30 graden wat heel aangenaam was. Op de camping vonden de vaste gasten die wij spraken allemaal "iets" van de groep italiaanse naturisten die gisteren arriveerden. Iedereen had het er over. Meer een sekte dan een vereniging. De regendans is rond half 11 gisteren opgehouden en vanmorgen hadden ze weer een andere bijeenkomst. Het geheel leek dus meer op een sekte: een besloten club waar je niet tussen kwam. Mensen maakten geen oogcontact en mensen reageerden ook niet op een groet. Vanmiddag waren ze elkaar aan het beschilderen ( absoluut een talentloos clubje hoor) en daarna stapten ze met de verf op hun lijf in het zwembad! Over asociaal gesproken. Nu, 21.15 uur, lijkt het hele zwikkie te zijn vertrokken. Dit tot grote vreugde van alle vaste gasten EN de camping eigenaren.

Wij hebben dus vandaag de 100 ste verjaardag van onze moeder herdacht. En aangezien ze dus 6 weken geleden overleed, noemen we het haar onjaardag( bewoording van een lieve vriendin). Dus we haalden een lekker taartje. Grote voordeel dat we in Italië zitten: we hoefden dat lekkere taartje met niemand anders dan ons twee te delen 😁.

We zijn niet uit lunchen geweest, want dat taartje vulde prima. We hebben eerst een uurtje reuze gezellig gekletst met nieuwe gasten en zijn daarna het restant van de sekte gaan vervelen in het zwembad. De kabouter( man van de ouwe heks) leek iemand ten doop te houden of zoiets. Nou, wij zijn maar gaan spetteren en spatten, maar hebben ons wel geërgerd aan de mensen die met verf op hun lijf het bad in stapten en doodgemoedereerd die verf aan de wanden van het bad achterlieten. We hadden diep medelijden met Jasper en Ilaria, de eigenaren.Zo rond half zes zijn we met Dana een glas wijn gaan drinken.

We aten vrij laat, tegen half 8. Joyce en Mauricio vertrokken weer naar huis( uurtje rijden verderop) en nu is het veld waar wij op staan weer leeg. De chicaden zingen, wij hebben net de thee op en gaan op tijd onze koffer in .

Dag 81. De regendans

Vandaag maar weer eens de bedden verschoond. Waarschijnlijk de laatste keer voor we weer thuis zijn. Het is hier dusdanig heet dat de was binnen een uur droog is. De tweede was hingen we om half zes op en was reeds om half acht al weer droog. Tja, het is nu half tien en nog 29 graden. Hopelijk koelt het wel af maar komt er geen regen. Hier verderop op de camping is n regiment alto's een regendans aan het uitvoeren.....in een kring en dan trommelen en bonken.....beetje aso om te doen als de andere helft van de camping lekker op het terras van de pizza avond geniet. Maar ja, misschien spelen ze een verkeerd nummer en werkt het niet😂.

Als lunch zijn we weer naar la Piazza geweest. Dana ging mee en we hebben heerlijk geluncht. Daarna vielen de oogjes haast dicht, maar we reden nog even langs de Coöp.

Terug op de camping even een was er in gestopt en de andere opgevouwen en het zwembad ingestapt. De alto's stonden namelijk schouder aan schouder in het bad( beetje overdreven) en er kwam een blonde ouwe heks met een muziekdoosje. Ze moesten de ogen dichtdoen en ik vermoed op de muziek mee bewegen. Dat was voor Herman teveel. Ze namen het hele badje in beslag en er werd hier iets opgedrongen, dat gevoel hadden we. Ik hou niet van dit soort dingen. Die ouwe taart leek nogal wat overwicht te hebben, anders dan overgewicht, en het komt allemaal erg sekte-achtig over. Dus wij begonnen gezellig te kletsen tegen elkaar in dat bad.

Om vier uur schonk Joyce een borrel weg, ze verjaarde vandaag. En we waren uitgenodigd hiervoor, dat was heel gezellig. Joyce is de Hollandse achterbuurvrouw die een Italiaanse man is getrouwd. En bij hun heb ik om hulp gevraagd toen Herman vorige week 's nachts ineens buiten westen raakte. Reuze gezellig dus op de camping.

We hebben vanavond een paar mini pizzaatjes afgebakken en zitten nu naar de regendans te luisteren. En echt waar: hier kunnen ze in de binnenlanden van Afrika nog wat van leren!

Ik hoop en spreek de wens uit dat de trommels per ongeluk kapot springen, de klepperhoutjes door midden breken en er een plaatselijke hoosbui komt precies op hun veld! En als DAT gebeurd ga ik er heen met mijn spiegeltjes en kraaltjes en roep op afstand al vast: ik kom in vrede! 👹

Dag 80. Zwaar leven

De komende 5-6 dagen worden hier weer hoog-zomer. Prachtig weer, temp van 34 C. Dus ja, waarom hier weggaan? Om in N-Italië regen te krijgen? Of in Frankrijk/Zwitserland of Duitsland? Nou nee. Dat gaan we niet doen. Dus hebben we besloten om op woensdag 4 september hier echtte vertrekken. Dan hopen we de eerste dag in Como aan te komen en de tweede dag door Zwitserland heen te rijden. Maar vandaag hebben we dus weer geweldig genoten van het heerlijke weer. Na de dagelijkse taakjes even vlug een paar boodschappen gedaan voor de lunch en het avondeten. Want nee, vandaag gaan we een keer niet uit eten, maar Marieke maakt lekker zelf eten. Dat is sowieso veel lekkerder dan de misser van gisteren.
De lunch was een bepaald Frans kaasje met ham omwikkeld en in de koekenpan gebakken. Gewoon met brood. Heerlijk.
Na de lunch heeft Herman eerst de caravan weer wat rechter gezet. Die helde iets en dat voel je toch wanneer je er in loopt. Lekker op het heetst van de dag, maar daarna zijn we meteen het zwembad ingedoken. Heerlijk afkoelen. Daarna onze dagelijkse zitting op het terras met een drankje. En weer in het zwembad. Wat een zwaar leven. 🤪🤪 En morgen nog zo’n dag. En overmorgen…..

Voor het avondeten hebben we een jongedame uitgenodigd die hier in haar uppie op de camping staat. Heel gezellig.

Het is hier ‘s avonds nog steeds heerlijk warm. We kunnen gewoon tot 23:00 buiten zitten zonder kleren. Overal om ons heen hoor je nachtkrekels. Een prachtig geluid dat bij een zwoele zomeravond hoort. De sterrenhemel is goed zichtbaar, ofschoon er natuurlijk op de camping overal lampen aan staan. Anders zou het schouwspel heel bijzonder zijn.

We blijven hier nog wel even zitten.

Dag 79, slechte toko

Het zou zo'n 35 graden worden vandaag, dus we zijn op tijd opgestaan. Nou ja........zo op tijd nou ook weer niet.... Heerlijk aangetut en uiteindelijk tussen de middag uit lunchen gegaan. We waren al eerder een keer in dit restaurant geweest, maar blijkbaar had de kok vandaag vrij! Ik wist vooraf dat ze geen glutenvrij eten konden maken, maar diepvries bakjes van Schär gebruikten. Oke, daar is niets mis mee. Als je tenminste goed oplet! We waren halverwege het voorgerecht toen de hoofdgerechten op tafel werden gezet🤔. Een hele aardige serveerster die er zelf ook zeer bedenkelijk bij keek. Ik keek naar mijn bakje lasagna, deukte een keer op het cellofaan en jawel, knal verbrand en knoerthard. Kortom: dit accepteer ik niet. De baas kwam zelf kijken, pakte het bakje en keek en nam het mee. Een minuut of zes later kwam de tweede poging. Niet verbrandt maar wel nog bevroren. Driemaal is scheepsrecht, maar ook dit bakje was van binnen nog bevroren. Toen kwam het volgende voorstel: de kok kon glutenvrije lasagna maken met ragù.....huh? En dat was niet glutenvrij hadden ze gezegd. Dat klopte! Hij kon de lasagna glutenvrij maken, maar in de ragù zaten wat gluten.....en het zou 20 minuten duren. Kortom: ik heb n bakje yoghurt leeggegeten in de caravan. En ja, een héle slechte recensie geschreven! Ze hadden alle kansen gehad, maar dit was echt ongehoord waardeloos.Morgenavond kook ik lekker zelf.

Na terugkomst op de camping hebben we de kledingwas even aangezet en zijn we het zwembad ingestapt. Het is nu stil op de camping. Er kwamen wel n paar nieuwe stelletjes, maar de camping is voor 2/3 leeg. We blijven uiteindelijk tot woensdag en vertrekken woensdagochtend om in vier dagen naar Gerolstein te rijden. En dan staan we gewoon op campings waar we langskomen onderweg voor 1 nacht. Vanuit Gerolstein rijden we dan op 10 september naar Bemmel. Het blijft hier de komende dagen zo'n 35 graden in Marzabotto en we zijn er helemaal content mee. Eten,drinken, doezelen, zwemmen, boodschapjes halen, koffietje doen...dit is zo relaxed.

Dag 78. Toetje

We werden wederom wakker met een zonnetje. Aangezien we een was gepland hadden, stonden we dus heel dapper vroeg op......kwart voor 9🙈. Was in de machine gedaan, ontbeten en klusjes gedaan en voor we het wisten was het kwart over 11. Tijd om de was op te halen en op te hangen. Ja, we doen van alles maar haasten ons niet echt. Herman is vervolgens de auto gaan opruimen want we zouden gaan lunchen bij Boomerang in Vertigo en Dana zou met ons meegaan. Dus aangekleed en vervolgens met ons drietjes naar het restaurant gereden.

En daar hebben ze zoooooo'n lekker toetje! We hebben lekker geluncht en als laatste dus dat toetje genomen..... Op de terugweg zijn we gestopt bij het oorlogsmonument dat aan de andere kant van de berg ligt. Aan beide zijden is zo'n monument, want de SS heeft aan beide kanten de bevolking uitgemoord. Zo indrukwekkend, zo verdrietig. Een kindje van 14 dagen oud, een kindje van 1 maand oud, dreumesen, peuters, grotere kinderen enz. Gewoon neer gemaaid met n paar mitrailleurs als represaille. Onvoorstelbaar wreed.

Terug op de camping zijn we gaan afkoelen in het zwembad. Dat is zo lekker. En daarna met een drankje en onze e-readers op het terras gaan relaxen. Geen haast, niets moet, heerlijk. Het is 10 uur. We zitten buiten te lezen en de chicades zingen. Slaap lekker.

Dag 77. Panacotta

Vandaag was het niet zo bloedheet. De dag begon wat nevelig. Althans, tegen dat de dag voor ons begon om 9 uur. Ontbijten, klusjes, koffiedrinken en toen was het al weer tijd voor onze lunchafspraak. Tja, we nemen nu eenmaal zeer uitgebreid de tijd voor ontbijten en koffieleuten.

We hadden in ons favoriete restaurant een tafeltje gereserveerd. Herman had als apetizer hetzelfde al ik gekozen: carpaccio. Maar dat is wel totaal iets anders dan de carpaccio in Holland. Wel lekker trouwens. Vervolgens had Herman een tagliatella met ragú en ik een eenvoudige pasta met geraspte citroen en wat flintertjes pancetta. Dat klinkt misschien kaal, maar het was buitengewoon smakelijk. Als toetje gingen we voor de panacotta. Ik moest wel lachen want toen ik aangaf dat we een toetje wilden, vroeg de serveerster met een grijns "panacotta?"

Na het eten gingen we even langs de Coöp om boodschappen te doen en toen we buiten kwamen regende het ineens! Nu hadden we daar geen last van, want we stapten in de auto. De regen was plaatselijk en wij ontvluchtten die plaats gewoon. Later op de camping vielen er nog tien druppels, maar daarna is het droog gebleven.

Toen we aan de borrel zaten vanavond kwam Dana gezellig n glas meedrinken. Zaterdag gaat ze met ons mee als we weer gaan lunchen bij La Piazza. En nu zitten we buiten, de chicaden zingen en er is regen voorspeld rond 22.00 uur. Tja, ze voorspellen zoveel en het is nog nooit uitgekomen. Nog even gezellig wat lezen.

Dag 76. Grotten en bruggen

We hebben besloten dat we hier niet a.s. woensdag al weggaan. Dat was wel de planning, maar het weer op de route terug naar NL is niet overwegend mooi. Terwijl het hier de komende week nog prachtig weer is. Dus waarom zouden we ons gaan verplaatsen naar campings die minder relaxed zijn als deze en waarbij het weer slechter is. Onzin toch? Dus we blijven hier in ieder geval tot maandag 2 september. Dan kijken we wel weer verder.

Vanmorgen, na alle bekende werktaakjes, zijn we in de auto gekropen en op weg gegaan naar de “Grotte di Labante”. Het leuke hiervan is dat hier een natuurlijke bron is waarbij het water niet omhoog borrelt, maar juist vanuit een hoge rots omlaag valt. Het resultaat is een prachtig begroeide rotspartij met mos en varens. Het zal in de hoogzomer-periode best wel druk zijn, maar nu was er bijna niemand. Heerlijk rustig dus. Daarna zijn we doorgereden naar een oude brug. Nou bleek die niet zo bijzonder te zijn. Maar de omgeving was zoals altijd prachtig en we hebben ervan genoten. Na de brug weer terug naar de camping. Al met al meer dan 100 km gereden. Best wel veel op die smalle slechte wegen. Gelukkig weinig verkeer dus toch ontspannend.

Terug op de camping was het iets van 27 C en sluierbewolking. Niet echt lekker om in het zwembad te duiken. Dat hebben we dus maar overgeslagen. En nu zitten we weer heerlijk met koffie en thee lekker buiten te genieten van de rust.