Dag 91. Dankjewel

90 dagen samen,

samen, met ons tweeën,

duizenden kilometers

met ons twee gereden.

90 dagen heel intiem

samen in ons wieltjeshuis

en op dag 91

komen we dan weer thuis.

Gezondheid probleempjes

onderweg,

we hadden slechts

een beetje pech.

Want de grote lijn

was vette pret

vanaf het opstaan

tot weer naar bed.

Je hebt ons veilig

thuisgebracht

en vanavond slapen we

weer een nacht,

(na drie maanden

in ons wieltjeshuis)

weer in ons luxe bedje

in ons Bemmelse huis.

Dankjewel voor alles

dat je me hebt gegeven,

JIJ bent nog steeds

de grote liefde van mijn leven.

🥰

IK HOU VAN JOU

Marieke

Dag 90. Nog 1 nachtje te gaan

De laatste dag voor we naar Bemmel rijden. Vannacht kregen we wat regen en dat bleef zo gedurende de dag. Dan weer een tijdje droog en dan weer een buitje regen. Maar de ergste buien zagen wij langs ons heen gaan en van de regen die viel, viel het meeste naast ons.

Na uitgebreid uitgeslapen te hebben zijn we na het ontbijt een paar boodschappen gaan halen. Tussen de middag, het was inmiddels 2 uur, hebben we uitgebreid geluncht. Om de 1,5 uur heb ik braaf mijn enkel zitten koelen. Inmiddels is er een afspraak gemaakt om bloed te laten prikken deze week en bij de podoloog langs te gaan. Maar die zei al: koelen, koelen, koelen, en zitten met t been omhoog. Dat gaat dus nog een dingetje worden als we thuis zijn.

Vanmiddag hebben we een paar spelletjes gedaan en verder zitten lezen. Herman is nog even de berg afgerend naar beneden naar de Lidl. En ook weer de berg opgeklommen. Dit alles in 20 minuten tijd. In die tussentijd zat ik mooi te wezen op bed met een ijspacking op de enkel. Het avondeten bestond uit sushi en morgenavond sluiten we de vakantie af met een etentje bij de wok.

Maar eerst nog 1 nachtje slapen in onze sleurhut.

Dag 89. Terug via Frankrijk

We begonnen met uitslapen. Hoewel ik om 7 uur wakker was hebben we het tot kwart voor 9 volgehouden. Daarna begon de trein te rijden: ontbijten, koffie voor onderweg, bedden optuigen voor de rit, tafel laten zakken en de zwaarste spullen achterin de caravan. Het zal rond 10 uur zijn geweest dat we vertrokken. We begonnen de dag met zachte regenbuitjes. Onderweg echter werden ze venijniger. En ja, wat in vredesnaam moesten al die mensen op de weg? Het is zondag! Druk! Uiteindelijk week Herman uit naar Frankrijk wat een gouden greep was. Dwars door Straatsburg en dwars door Saarbrücken reden we verder op zowaar rustige franse snelwegen. Uiteindelijk moesten we toch weer de grens over, maar de wegen daar waren rustig. Een paar keer zijn we onderweg gestopt, maar de kilometers die we morgen zouden rijden heeft Herman er vandaag bij genomen! Ofwel: we staan op ons ouwe stekkie in Gerolstein en spelen morgen de luiaard .

Op een van de stopplekken regende het gigantisch. De straat stond blank en ons eten en de koffiebekers lagen in de caravan. Ja natuurlijk hebben we parapluutjes en regencapes bij ons, dus die hadden we even kunnen pakken om droog van de auto naar de caravan te kunnen lopen....ware het niet dat al die spullen....in de caravan liggen!🤣

Enfin, we hebben inmiddels gegeten en voor morgen staat er uitslapen, boodschapjes halen(sushi), koffieleuten en n spelletje op het programma, want morgen ontkomen ook wij niet aan regen.

Inmiddels hebben we ook de korte box vervangen voor de lange box en een dik vest. Nog 1 dag en dan.......gaan we plannen maken voor onze volgende vakantie.

Dag 88. Vals spelen

In de blog van gisteren is een rare fout geslopen. Wij ontdekten dit al heel snel: vanmorgen!!!🙈 Het eerste deel ontbrak en er zat een rare witte achtergrond achter de regels. De blog heb ik verwijderd en daarmee ook de reacties die we nog niet gelezen hadden. Vanmorgen is het hele verhaal (na wat ge-emmer) toch volledig geplaatst.

Vandaag trouwen Nelleke Jans en Chris Onbekendenaam. Op de afd. Video's staat een mooi stukje muziek ter ere van Nelleke en Chris.

Half 9 reden we weg vanmorgen. Eerst naar de Lidl in Como om daarna naar de grens te rijden. In Como werden we een straat in gedirigeerd die we niet konden nemen omdat hij verboden in te rijden was. Op dat moment had Herman nog geen last van burgerlijke ongehoorzaamheid. Geen probleem vond Herman, ik rij anders. Ja.....maar dan moet je niet een andere straat nemen die overgaat op eenrichtingsverkeer! Draaien was geen optie tenzij we de sleurhut zouden loskoppelen en een verkeersinfarct op poten wilden zetten. Dus restte ons de burgerlijke ongehoorzaamheid en heeft Herman de hele handel door dat straatje gereden. Uiteindelijk bereikten we de Lidl. Boodschapjes gehaald en op naar de grens.

Aangezien we geen geloofwaardig uiterlijk hebben voor criminele ouderen, mochten we meteen Zwitserland in. Onderweg n koffietje genuttigd, eigen koffie want dat wegrestaurant draait je een poot uit voor n kopje koffie, en weer door richting de Gotthardtunnel.

60 minuten vertraging ivm file voor de Gotthardtunnel. Herman wist een oplossing: we nemen de parallelweg! En dan voegen we aan het einde, vlak voor de tunnel in ...ja, hou maar stil, WIJ weten ook wel dat zoiets valsspelen is. Maar toch: we besloten (tegen alle waarschuwende stemmetjes in mijn hoofd) deze "truc" uit te halen. Zoals mij geleerd is gebeurde: God straft onmiddellijk EN afdoende! Zwitsers ook! Die mooie weg, waarop we langs die file van 4,5 km scheurden, eindige bij een benzinestation......waar politie stond🙈. Niet geintimideerd door die knapen parkeerden wij onze hele handel om eerst in de caravan naar de wc te gaan. Even dachten we echt dat het zou lukken, even.......En toen stonden daar die nare mannen in hun regenpakjes. Nee! U mag niet linksaf, u moet rechtdoor DAAR is de pas die u over moet! Nee meneer, we moesten tanken en we kunnen die pas niet nemen met onze caravan. We moeten dus echt door de tunnel.....Helaas..

We zijn dus omgeleid en helemaal terug gereden tot we eindelijk weer op de snelweg naar de tunnel kwamen......en sloten achteraan de file aan. Kortom: n potje Monopoly met het kaartje " ga terug naar Start, u ontvangt geen 200 euro". Wraaklustig volkje daar.

De rest van de rit verliep voorspoedig. Tunnel in en tunnel uit. Nog n kop koffie en een broodje genuttigd en om 17.00 uur waren we dan op de camping die de slogan hanteert: "Hoe fijn is chagrijn, laat uw humeurtje lekker blijken, hier mag je overal over zeiken". De mevrouw aan de receptie is ronduit snauwerig en onvriendelijk, dat was vorig jaar exact hetzelfde. Daarnaast hebben ze blijkbaar een humorloze zanikbehoeftige bejaarde ingehuurd, om meteen tegen nieuwe gasten te gaan lopen aan zeuren.

Herman heeft de luifel uitgetrokken om te laten drogen van de bui van gisteren. De grasmatten liggen te drogen om morgen als nieuw op een andere camping in de regen te worden gelegd. Ik zit met een ijspacking om mijn voet, want daar gaat het niet echt goed mee. Glas wijn erbij, boek erbij en straks lekkerr risotto met peasmakers kip cashew. We genieten nog steeds en.....we hebben nog steeds lol en vooral MOOI WEER.30 graden.

P.S. niet geheel zonder leedvermaak hebben we vanmiddag toen we in de file voor de tunnel stonden gekeken naar andere sukkels zoals wij...

Dag 87. Vals

Om kwart voor 9 reden we de berg af vanmorgen. Dat is elke keer weer een dingetje, maar we zijn niet opgeslokt door n sinkhole of van de weg afgereden door een slapende Italiaan. De reis verliep spoedig en overwegend droog. Alleen boven Milaan gingen de hemel sluizen kortstondig flink open. Het spoedige verloop is ook vooral aan de oplettendheid van Herman te danken. Een vrachtwagenchauffeur was aan het stunten en Herman reageerde gelukkig flitsend snel. Heel slecht voor zijn hart. Kwart over 2 waren we op de camping. Zo te zien keurig, hele vriendelijk dame achter de balie. Toen we drie kwartier later naar de Essalunga reden zagen we dat op de plek waar wij 3 kwartier eerder reden om naar de camping te gaan, een heftig ongeluk was gebeurd. Politiewagens, ambulances en allemaal blauwe lichten. De straat was afgezet door de politie en dat was drie kwartier later onveranderd nog zo. Triest.

De camping is dus op zich netjes maar heeft wat minpuntjes. De douches! Miniatuur hokjes zonder haakje of wat dan ook. Uitkleden, afdrogen en aankleden moet je maar buiten de douche doen, alleen graag wel de deur op slot doen als je gaat douchen🤔🤔. Niet echt een feestje dus die douches.

Ander puntje dat minder succesvol was, was het water halen. We gieten bij aankomst altijd 4 of 5 gieters( van 5 lr) in het waterreservoir. Op deze camping moest Herman echter zo n 100 m heen en daarna weer teruglopen met elke keer slechts 5 lr. Het schone gevoel dat hij na het douchen had was totaal verdwenen. En ik kan nog amper lopen, dus behalve aanmoedigingsliederen en kreten en gluiperige ideeën richting mede gasten is mijn vrolijke bijdrage 0,0. Echter, hij zat nog na te hijgen en te zweten, en ineens zag hij een jongetje die in het speeltuintje pal tegenover ons water tapte uit n kraantje middenin dat speeltuintje! Buitengewoon vals is zoiets, we hadden er geen woorden voor! Maar vervolgens zagen we onze twee bejaarde buurmannen, echt beslist nog ouder dan wij( ja, dat bestaat!), samen met allebei een 5 lr gieter in de hand weg lopen. Herman zag het ook en hij had ter plekke medelijden met de stakkers. Hij wilde ze waarschuwen dat ze echt niet naar dat verre watertappunt hoefden te lopen, maar dat in het speeltuintje tegenover ons ook een kraan was. Ik hield hem tegen! Nee Herman! WIJ lijden, ZIJ lijden! Als ze terugkomen zeg jij vol medelijden gewoon dat ze toch niet zo ver hadden hoeven lopen, maar dat vlak voor onze neus zo n rottig kraantje was. Amper uitgegiegeld kwamen de twee grijsaards met goed gevulde gieters terug gestrompeld. Herman, bang dat hij de slappe lach kreeg, zei niets, maar ik had er zin an! Dus stuiterde ik op die grijsaards af en vroeg vol ongemeend medelijden waar of ze dat water gescoord hadden. Daarginds soms??????? Neeeeeee, was het antwoord, hier 10 m verderop is een kraan madame, kijk maar, daar......

Dag 86. Dag allemaal👋👋

Vandaag de laatste dag in Marzabotto. Er viel vanmorgen de nodige regen maar niet extreem. Na de dagelijkse klusjes gebruikte ik de tijd om alvast een peasmakers maaltijd voor zaterdag a s. te maken. Voor morgenavond had ik dat gisteren al geregeld en nu kunnen we de komende twee dagen, waarop we de langste ritten maken, ' s avonds zonder veel moeite een lekkere warme hap op tafel zetten.

Na het kook gebeuren kwam Dana en zijn we de toeristische route gereden naar het restaurant waar we eergisteren ook aten. Het eten was weer heerlijk. Ja, je moet even wachten, maar aangezien wij alle tijd hebben vinden we dat geen enkel probleem. En net als eergisteren viel ik bij terugkomst als een blok in slaap. Dat dutje deed me goed waarna we rond 5 uur naar het terras beneden zijn gehobbeld om daar gezellig rond een grote tafel te gaan zitten. Met n lekker glas Aperol, en nog een🙄, hielden we dat vol tot n uur of kwart over 7. Daarna afscheid genomen van iedereen en bij de caravan 'n boterham met een peasmaker salade gegeten .

De gekleurde lampjes zijn van de luifel gehaald door Herman en de auto heeft hij alvast naar boven gehaald. Makkelijk dat hij morgenochtend meteen al klaar staat. Vannacht zullen we de wolven voorlopig voor de laatste keer horen huilen. Morgen begint de terugreis naar Holland. Dag Cà le scope, dag Jasper en Iliara, dag Marzabotta, bij leven en welzijn tot volgend jaar.We hebben het heerlijk gehad hier.👋👋. Como, we komen er aan🚙

Dag 85. Valse weergoden

Nadat we gisterenavond een bak regen over ons heen hebben gekregen, begon de dag zonnig en volgens de weerberichten zou het vanavond pas wat gaan regenen. Wij goedgelovige sukkels tuinden daar natuurlijk in. Dus na zeer uitgebreid koffie te hebben gedronken en ontbeten, hadden wij geen haast met de dagelijkse klusjes. We namen daarna nog een koffietje en besloten, gezien het stralende weer en de niet vooruitgaande buien op de weersite, op ons jan boerenfluitjes te gaan boodschapperen. Sterker nog: de Spar had niet wat we zochten, dus we reden nog een kwartiertje verder. Volkomen gelukzalig met de door ons gewenste boodschappen kwamen we dus winkel nr.2 uit, om vervolgens vrolijk richting de camping te rijden. We zagen een middagje zwembad bewaken, water controleren, de bar van overjarige wijn afhelpen helemaal voor ons. Ja! En wat we ook voor, maar vooral ineens opzij van ons zagen was een héle rare kleur lucht . Zo ter hoogte van waar onze camping lag.....We dachten eerst nog te hallucineren door de warmte, maar zó warm was het niet. De stoelen staan niet onder de pui, de handdoeken liggen er op, een deel van de was van gisterenavond hangt te drogen .....ineens waren we klaarwakker! Karren met die hap. De eerste dikke vette druppels vielen. Herman reed in flink tempo, 50 km. Is flink in deze!, de berg op. Op de camping hebben we als razenden de handdoeken, was en hele handel in veiligheid gebracht. Hehe, gelukkig ......oh! Van pure schrik stopten de wollen met water lozen.

In de namiddag zijn we, ondanks af en toe een buitje, heel dapper naar het terras gehobbeld. We waren niet de enigen. Gezellig dus. We zijn wel kampioen " glas en zooi redden van de bui" want ook daar begon het te regenen.......tot we binnen in de bar zaten.

Ja, kijk, dit soort pesterijtjes van de weergoden stellen we niet op prijs. En daarom vertrekken we vrijdagmorgen richting Como. Nee! Niet morgen, want dan gaat daar volgens de voorspellingen, 46 mm regen vallen. Dus morgen gaan we afscheid nemen van al het leuke en lekkere eten, de vrijheid en de lol. Dat laatste zetten we overigens in Bemmel vrolijk voort.

Dag 84. Uitbuiken

Vanmorgen scheen de zon weer volop. Na de dagelijkse klusjes zijn we in de auto gestapt en een eind gaan rijden. Toscane is zo mooi ook. Tussen de middag passeerden we een restaurant waar we besloten te gaan eten. Ongelooflijk. Voor dat bedrag krijg je in Nederland nergens eten! Ik had kalfsvlees met tonijnsaus vooraf, spaghetti carbonara, mascarpone als toetje. En veel dus! Eigenlijk had ik aan de spaghetti genoeg, maar het was zooooo lekker. Herman had grote tortelini met iets van vlees erin en kaas en een saus eroverheen . Wat t was weet ik niet maar hij heeft gesmuld. Als voorgerecht had hij carpaccio. Wel wat dik gesneden,maar dat is vermoed ik hier de wijze ook. Met een fles prikwater en een halve lr witte wijn waren we voor 57 euro klaar🤗. Tja, en toen wilden we natuurlijk uitbuiken......Op weg naar de camping even de Conad binnengestapt en toen snel naar de camping. Een heerlijk dutje en n half uur later besloten we naar het terras te gaan. Haakwerk mee, boeken mee, en jawel, de Hollanders zaten er weer en we hebben weer meegedacht met het kruiswoordraadsel.

Zo tegen 7 uur hebben we een boterham gegeten en even nog een paar kledingstukken in de was gedaan. Deze hangen nu hier binnen te drogen want........

Ineens was daar een enorme windvlaag! De hordeur werd naar binnen geduwd, en er was onweer. Geen regen. Gauw alles uit de wind gehaald en binnen gezet en nog even gekeken of er regen kwam( hagel, weet je wel, waar we die kussens voor gemaakt hebben voor op het dak). Nee! Geen regen. Dus de was uit de machine gehaald om kwart over 9 en toen.....begon het te regenen .....En nu zitten we binnen met een natte jurk op een hangertje in de caravan en een nat overhemd in de badkamer. De rest hangen we morgen buiten op. Want we gaan er gewoon van uit dat dit buitje een vergissing is en we morgen nog lekker een laatste dagje zon hebben.